บางครั้ง ความรักก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง...ไม่ผิด หากจะรักคนมีเจ้าของแต่หากจะผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนของอีกคน...หน้าที่ของความรัก คือ การเดินไปมอบความรักและยืนเฉยๆเพื่อรับมัน ไม่ใช่ดิ้นรนเพื่อให้ได้มา...ในห้วงรัก การถูกรักมันสุขใจ การมอบความรักมันอิ่มเอมและเมื่อได้รับการปฏิเสธมันทรมาน...ความรัก จะเกิดขึ้นเมื่อการถ่ายเทพลังอันอ่อนโยนของคนสองคน...ความรัก มิใช่การเข้าไปเป็นชีวิตเขาแต่คือการเข้าไปอยู่ข้างๆชีวิตเขา...คนบางคนเหมาะที่เกิดมาเพื่อให้เรารักแต่ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย...ความรัก ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้นทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่ง ความรัก...แฟน ก็คือเพื่อนคู่คิดที่ก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า...ในวันที่ความรักคงที่ สารกระชุ่มกระชวยงดทำงานสิ่งเดียวที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไปคือ ความเข้าใจล้วนๆ...ความห่างไกลมันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวานและเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่ง เพ้อฝันได้ในวันจาก...บุคคลที่ไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รักมักจะเดินทางมา โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย...ผู้ชายแสดงความรักด้วยการกระทำขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ ว่า รักจากคำพูดความรัก ไม่ต้องการ แค่วันเดียวความรัก ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหนความรัก ไม่ต้องมี เวลาใดความรัก ไม่ต้องใช้ให้ใครชี้ความรัก ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์ความรัก ไม่ต้องการ การกดขี่ความรัก ไม่ต้องให้ ใครตราตีความรัก ไม่ต้องมี เส้นพรมแดนความรัก ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์ความรัก ไม่ต้องพูด ตามแบบแผนความรัก ไม่ต้องการ การตอบแทนความรัก ไม่ต้องแค่น หัวใจคนความรัก ไม่ต้องการ การเป็นต่อความรัก ไม่ต้องรอ ขอเหตุผลความรัก ไม่ต้องย้ำ ความมีจนความรัก ไม่ต้องทน ที่จะรัก
ที่มา :จากในอินเตอร์เนต เนื่องจากทางผม KeroNB76 ชื่นชอบแล้วนำมาเก็บไว้นานแล้ว เห็นมีประโยชน์จึงนำมาเผยแพร่ ผมเองไม่สามารถจำชื่อเจ้าของบทความนี้ ถ้าท่านใดเป็นเจ้าของบทความนี้ ผม KeroNB76 ขออนุญาติ นะครับ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น