มีผู้หญิง คนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ

ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง

และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น

แต่สามีเธอก็พยายาม ปลอบใจ และให้กำลังใจเธอตลอด

พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น

ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง

แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ

จนวันหนึ่ง สามีเธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก

เขาจึงพูดกับเธอว่าให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเอง

โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ใหม

นาทีนั้น เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ

แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ

เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง

จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้

วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ

คนขับรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอและพูดกับเธอว่า

ผมช่างอิจฉาคุณผู้หญิงจริงๆครับ

เธอก็เลยถามว่า อิจฉาเธอเรื่องอะไร

คนขับรถเมล์ก็เลยบอกว่า

สามเดือนที่ผ่านมา

ผมจะเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งเขาจะขึ้นรถเมล์ตอนเช้า

มานั่งตรงเบาะหลังคุณ เฝ้ามองดูคุณด้วยความห่วงใย

และ............ ตามคุณลงรถไป

และ............เฝ้าดูคุณเดินเข้าไปที่ทำงานอย่างห่วงใย

และ............ตอนเย็นทุกๆเย็นเขาก็จะมาเฝ้ารอดูคุณขึ้นรถ

และ............คอยดูคุณจนคุณลงรถ

พอเธอได้ยินดังนั้น เธอก็น้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน

เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหน

เขายังอยู่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด

เขาเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่เขาต้องคอยมารับมาส่งเธอซะอีก 

ที่มา :จากในอินเตอร์เนต เนื่องจากทางผม KeroNB76 ชื่นชอบแล้วนำมาเก็บไว้นานแล้ว เห็นมีประโยชน์จึงนำมาเผยแพร่ ผมเองไม่สามารถจำชื่อเจ้าของบทความนี้ ถ้าท่านใดเป็นเจ้าของบทความนี้ ผม KeroNB76 ขออนุญาติ นะครับ